Lubartów – małe, spokojne, położone na Lubelszczyźnie miasteczko – to tutaj 10 lutego 1964 roku przyszła na świat Agata Budzyńska. Już od dziecka wykazywała duże zdolności muzyczne i artystyczne. Jako mała, kilkuletnia dziewczynka wyśpiewywała swoje pierwsze melodie na klatce schodowej mając za imitację mikrofonu rączkę od skakanki. Swoją pierwszą gitarę, siedmiostrunową z regulowanym gryfem, dostała w VI klasie szkoły podstawowej. A pierwszych lekcji śpiewu i gry udzieliła Jej Pani Katarzyna Pietrzak, nauczycielka muzyki w szkole podstawowej do której uczęszczała. Edukację muzyczną rozpoczęła razem z Dorotą Najdą, koleżanką z bloku, z którą od początku śpiewała w duecie. To właśnie Pani Kasia wprowadziła je w fascynujący świat muzyki, odkrywając przed nimi tajniki nutek, kropek, krzyżyków i bemoli. W ciągu roku obie poczyniły na tyle duże postępy, że już pod koniec szóstej klasy stały się filarem szkolnego zespołu muzycznego. Od tej pory uczestniczyły w każdej uroczystości bez względu na to, czy był to zwykły apel, festyn, przegląd zespołów muzycznych, czy święto państwowe.
W roku 1984 Agata rozpoczęła studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na wydziale polonistyki. Drogi duetu rozeszły się, bowiem Dorota rozpoczęła studia w Warszawie, a ówczesne metody komunikacji uniemożliwiały dalszą wspólną działalność artystyczną.
Jako solistka Agata zadebiutowała w 1984 roku na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, gdzie otrzymała wyróżnienie za „pierwiastek kobiecości”. Od tego momentu brała aktywny udział w festiwalach, przeglądach i konkursach zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Warto wymienić tu choćby Festiwal Piosenki Miłosnej i Erotycznej Blyrwa i Amor organizowany w Poznaniu, na którym w 1986 roku zdobyła I miejsce i nagrodę Złotego Amorka. Rok później na tym samym festiwalu otrzymała Grand Prix. W kolejnych latach uczestniczyła w Bakcynaliach, Żakerii i Kullage organizowanych w Lublinie, Ogólnopolskich Spotkaniach Śpiewających Poezję w Siedlcach, Zamkowych Spotkaniach z Poezją Śpiewaną w Olsztynie, Yuvenaliach w Białymstoku.
W latach 90-tych kontynuowała swoją działalność artystyczną. Dużym powodzeniem cieszyły się czwartkowe wieczory Agata Budzyńska i Jej goście organizowane cyklicznie w Lubelskim Domu Kultury. Zapraszała na nie aktorów, artystów, malarzy, pieśniarzy i bardów, ludzi wrażliwych, którzy chcieli dzielić się swoją twórczością z innymi. Jej gośćmi byli m.in. aktorzy z Teatru Osterwy, Tadeusz Krok z krakowskich Jaszczurów, Olek Grotowski, Sławek Zygmunt, Stare Dobre Małżeństwo, Bez Jacka i wiele innych. Jak sama Agata określała, specjalnością tych wieczorów była Atmosfera, gdzie nawet obcy ludzie czują się ze sobą blisko. Na spotkania przybywali więc ludzie z całej Polski, a bilety były kupowane z wyprzedzeniem.
W lutym 1991 roku przy wsparciu grupy przyjaciół i znajomych wydała jedyną swoją profesjonalną kasetę Rozmowa z Przyjacielem. Znalazły się na niej znane i lubiane przez liczne grono Jej wielbicieli piosenki.
Agata miała wiele planów na przyszłość. Uważała, że jest tyle fascynujących rzeczy, którymi chciałaby się w życiu zajmować. Pragnęła dalej śpiewać, mieć liczną rodzinę, chciała w przyszłości pisać bajki dla dzieci, zajmować się swoimi ukochanymi kwiatami. Nie zdążyła wielu z tych planów zrealizować. Agata zmarła tragicznie 22 września 1996 roku podczas rejsu na Mazurach. Pozostawiła po sobie wiele piosenek, wierszy, kompozycji. W jednym, jakże ujmującym utworze, który powstał na kanwie wiersza Haliny Poświatowskiej, pozostawiła i przekazała swoje przesłanie: „A kiedy zasnę pamiętajcie o moich piosenkach. I nie pozwólcie im, nie pozwólcie milczeć”. Warto wsłuchać się w tę prośbę i uchronić Jej utwory przed zapomnieniem…
