Agata Budzyńska

Miły mój, spadł deszcz Miły mój, czujesz jak jest Zieleni tyle, że można nią malować wiersz Miły mój, w deszczu tym ja Moknę w nim, jak cały świat Jeżeli mokniesz Ty, to dobrze jest Łączy nas deszcz Gdyby wtedy Twoje dłonie Zatrzymały moje dłonie Nie musiałabym w deszczu stać Gdyby wtedy Twoje dłonie Zatrzymały moje

Na mojej wyspie pada deszcz Nie przychodź tu, bo zmokniesz I nie pomoże Ci parasol, wierz mi Wszystko tu mokre, pada słony deszcz I nie ukryję Cię w mym domu Odkąd odeszłam nie ma go I tylko czasem, po kryjomu Goście wspominają ten dom I nie ukryję Cię w mym sercu Rozbiło się w tamtą

Małym snem popłyniemy daleko W wielką wodę kolejnych dni Jednak zawsze będzie w nich ciepło Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć Noce wierne przyjaciółki W zamian za me tajemnice Dobrym wiatrem nas przygarną I w opiekę wezmą sen, życie A my snem popłyniemy daleko W wielką wodę kolejnych dni Jednak zawsze będzie w

Kiedy spakujesz już swoje życie I wyruszysz w drogę Zamiast wszystkiego, co powinnam Ci dać Dam Ci tylko słowo Kochaj, kochaj, kochaj, kochaj Nie dał Ci Bóg prawa abyś sądził Kochaj, kochaj Kiedy zrozumiesz już wszystkie mądrości Wszystkie głupoty zrozumiesz I będziesz wiedział, jak można umrzeć Tylko z życiem będzie trudniej Kochaj, kochaj, kochaj, kochaj

Zapominam Cię, zapominam Cię Jeszcze tylko noc, dzień i już nie będę pamiętać Zasypuję snem, zasypuję snem Tamten gorzki świt Jeszcze noc, dzień i już nie boli A Twoim jasnym oczom życzę szczęścia Delikatnym dłoniom kruchych ciał Twoim dobrym myślom życzę spełnienia I niech nigdy Ci niczego nie będzie żal Zapominam Cię, zapominam Cię Chociaż

Czekałam na Ciebie nad brzegiem wielkiej wody Cała w koronkach białych jak zwiastowanie Jak Ci wytłumaczyć, jak wytłumaczyć Że czyste było moje kochanie Jak Ci wytłumaczyć, jak wytłumaczyć Że czyste było moje kochanie Młode moje ciało pełne tajemnic Całowało fale, zielone fale Jak Ci wytłumaczyć, jak wytłumaczyć Że wielkie było moje miłowanie Jak Ci wytłumaczyć,

Uśmiechnij się, bo tylko Ty Potrafisz tak się do mnie śmiać Że wszystkie trudne, trudne dni Nie ranią już, nie krzyczą w snach A potem mocno przytul mnie W Twoich ramionach wieczność śpi I tak spokojnie, tak dobrze jest, Nie martwię się jak jutro żyć Bo samba prowadzi mnie, to ona najlepiej wie Jaką drogą

Powiedziałeś idę walczyć i zostałam sama w domu Pełnym dziwnych, smutnych niespodzianek Powiedziałeś idę, lecz pamiętaj, że jestem A tym którzy przyjdą powiedz, że odszedłem aby walczyć Tłumaczyłeś idę, aby nasze dziecko Nie musiało nigdy bawić się wojnę Przyrzekałeś powrócę kiedy w naszym sadzie Zakwitnie drzewo wolne, wierz mi ja wrócę W moim domu smutek Czekam